Metoda ta polega na spawaniu za pomocą łuku elektrycznego, wytwarzanego między elektrodą topliwą a spawanym materiałem. Elektrodą jest drut podawany w sposób ciągły z podajnika. Łuk i jeziorko ciekłego metalu są chronione strumieniem gazu osłonowego, który jest podawany wraz z drutem.
MIG – (Metal Inert Gas) – tą nazwą określa się proces spawania wówczas, gdy jako gaz osłonowy używany jest gaz chemicznie obojętny, np. argon lub hel.
MAG – (Metal Active Gas) – tą nazwą określa się proces spawania wówczas, gdy jako gaz osłonowy używany jest gaz chemicznie aktywny, np. CO2.
Metoda MAG jest stosowana do łączenia stali konstrukcyjnych niestopowych, niskostopowych i wysokostopowych, natomiast metoda MIG do spawania aluminium, magnezu, miedzi i innych metali nieżelaznych i ich stopów. Często stosuje się mieszanki gazów aktywnych z pasywnymi, takie jak argon i dwutlenek węgla w różnych proporcjach (metoda MIG/MAG).
Spawanie metodą TIG (Tungsten Inert Gas) także polega na wytwarzaniu łuku elektrycznego. Wytworzony jest on jednak przez nietopliwą elektrodę wolframową w osłonie gazu obojętnego. Za pomocą tej metody można łączyć materiały przez ich wzajemne stapianie ze sobą lub przez ręczne dodawanie do jeziorka spawalniczego dodatkowego materiału.
Metoda TIG umożliwia uzyskanie spoiny o wysokiej jakości i czystości. Spoina nie ma wtrąceń i nie wymaga czyszczenia po zakończonym procesie. Z tego względu spawanie metodą TIG doskonale nadaje się do łączenia stali nierdzewnej, kwasoodpornej oraz innych metali wymagających neutralnego gazu ochronnego (aluminium, miedź, tytan).
Najczęściej stosowanym gazem osłonowym jest argon lub mieszanka argon–hel; rzadziej sam hel, który podnosi energię cieplną łuku i szybkość spawania, ale pogarsza stabilność łuku.
Spawanie elektrodą otuloną (Manual Metal Arc welding) to metoda spawania łukowego przy pomocy topliwej elektrody metalowej pokrytej otuliną. Prąd elektryczny wytwarza łuk elektryczny między elektrodą i łączonymi metalami. W czasie spawania otulina rozkłada się pod wpływem wysokiej temperatury, uwalniając szereg związków chemicznych. Podstawowymi z nich są gazy tworzące osłonę jeziorka spawalniczego przed utlenianiem.
Pozostałe składają się na żużel, który podczas topienia otuliny przedostaje się wraz z topionym metalem rdzenia elektrody do jeziorka spawalniczego, z którego wypływa, formując podczas stygnięcia twardą skorupę na powierzchni spoiny. Żużlowa powłoka chroni przed utlenianiem w trakcie stygnięcia spoiny, ale musi być usunięta przed kolejnym procesem technologicznym, czyli przed malowaniem lub kładzeniem kolejnej warstwy spoiny.